+-+-+-+-+-+-+
- Spóźnimy się przez twoją sukienkę, Anne!
- Cicho, lepiej biec niż gadać!
- I co to za pomysł żeby zakładać sukienkę zamiast kimona, i to dzisiaj?!
- Szybciej!!!
Po
ulicach Tokyo biegło stado dzikich dziewczyn...A nie, to były tylko
uczennice gimnazjum Raimona! Nastia, w różowej yukacie, Silvia w
zielonej, Celia w niebieskiej, Camelia w fioletowym kimonie, Nelly
zaś założyła biało-czarne z różowym obi. Tylko Anne wyróżniała
się z grupy: miała na sobie białą sukienkę, podobną do stroju
baletnicy.
- Na koncert się spóźnię przez te wasze pomysły z kupieniem sobie nowych kimon.
- Tak? A kto tu z dwie godziny przymierzał różne sukienki bo nie mógł się zdecydować?!
+-+-+-+-+-+-+
- Nathan, nie tak szybko!
- Ale ja biegnę wolno...
- Hej, a może zagramy w piłkę przez chwilę? Mamy jeszcze czas a jesteśmy już w połowie drogi...
- Mark, żartujesz sobie z nas, prawda?
- No...Ja...Hehe...Em...Czyli że nie zagramy...?
- Oczywiście że nie!
Kapitanowi
odpowiedział głośny i poważny chórek, złożony z całego klubu
piłkarskiego Raimona, ubranych w tradycyjne japońskie stroje.
- Eeeeeh? Dlaczego?
+-+-+-+-+-+-+
- I jak wyglądam?
- Olśniewająco!
- Onii-san...Nie patrz na nią takim wzrokiem!
Nelly
zaśmiała się, po czym usiadła na jakiejś ławce, wpatrzona w
Mark'a który już pobiegł łapać złote rybki. Celia podeszła do
Jude'a i zaciągnęła go do oglądania sprzedawanych masek, Axel zaś
poszedł kupić coś do jedzenia, bowiem nie jadł od rana...Nie
ważne czemu. Nathan rozmawiał z Nastią, coraz bardziej oddalając
się od grupy, jednak zauważył odchodzącą Anne.
- Gdzie idziesz?
- Na koncert, oczywiście!
- Ale on zaczyna się za dwie godziny...
- Mamy jeszcze ćwiczenia!
Krzyknęła
cała czerwona, odbiegając w przeciwnym kierunku niż znajdowała
się scena.
+-+-+-+-+-+-+
- Ichi, ni, san!
- Yon, go, roku...
- Nana, hachi...
A potem
cisza.
- Anne, twoja kolej, zapomniałaś?!
Krzyknęła
zdenerwowana trenerka.
- Ale jej tu nie ma!
- Jak to nie ma?
- A gdzie jest Will?
- I wszystko się wyjaśniło...Mam nadzieję że przynajmniej pamiętają wszystko co mają pamiętać i się nie spóźnią...Szczególnie że to Anne zaczyna.
+-+-+-+-+-+-+
- Myślisz, że już się zorientowali?
- Na pewno. W końcu musieli usłyszeć że nikt nie kontynuuje piosenki.
- Spóźnimy się.
- Chcesz biec? Niepotrzebnie zmęczysz się przed koncertem. Nie możesz być zdyszana już na początku...
- Nie zmęczę się!
- A zakład?
Zapytał
cicho, zanim ją pocałował. Pocałunek był krótki, ale
wystarczający na ten moment. Niebieskowłosa dziewczyna pobiegła
przodem, by być na miejscu jeszcze przed czasem.
+-+-+-+-+-+-+
- Nie było Cię na próbie.
- To już trzeci raz w tym tygodniu, nie przesadzaj!
- Nagisa, Alice, spokojnie. Wszytko pójdzie dobrze!
Anne
uśmiechnęła się, gładząc białą sukienkę. Nagisa właśnie
nakładała pasujące wstążki, a Alice nakładała jej makijaż.
- Ali, mogłabym to zrobić sama, wiesz?
- Ciiii! Tak wyjdzie lepiej.
- Anne, na scenę!
- Już idę! Arigatô.
Wszystkie światła w
okolicy zostały pogaszone, tak, że ludzi można było rozpoznawać
tylko po ich ''konturach''. Anne zamknęła nawet oczy, by nimi nie
''świecić''.
- Minna, hajimemashou nee!
Tworzyła oczy, zaczynając śpiewać...
+-+-+-+-+-+-+
Nelly, słuchając kolejnej śpiewanej
przez Alex piosenki, wspominała Wigilię. Niby nie powinni jej
obchodzić, nie było to zbyt w ich religii, ale skoro niektórzy to
robili, Mark też bardzo chciał, więc spędziła wigilię w
towarzystwie całego klubu piłkarskiego, przynajmniej nie musiała
znosić swojej siostry i jej chłopaka.
Wigilię urządzili u Jude'a, ponieważ
miał on największy dom...Mimo, że i tak korzystali z samego salonu
(plus sypialni...).
[FLASHBACK-POCZĄTEK]
Dziewczyny gotowały, dzieląc się
rolami. Nelly tylko wyciągała i chowała składniki, żeby nic nie
zepsuć, choć tego powodu nikt jej nie podał. Przyrządziły
tradycyjne 12 potraw, trochę zmodyfikowanych na gusta Japończyków,
a oprócz tego kilkanaście innych dań i deserów. W tym samym
czasie, chłopcy albo siedzieli i gadali (lub oglądali jakieś
nieciekawe kanały na telewizorze plazmowym) albo ubierali choinkę.
- Nakryliście przynajmniej stół?
Z kuchni wyjrzała Silvia, wpatrzona w
pięknie nakryty, długi stół.
- Dziewczyny, możecie wnosić!
Kolejka złożona ze wszystkich
menadżerek wyszła z pola pracy, niosąc różne potrawy, które
aromatem przyciągnęły wszystkich do stołu. Prezenty już leżały
pod choinką (każdy miał przynieść przynajmniej jeden) a wszyscy
zajadali...raczej obżerali się dostępnym jedzeniem. Nie wiedząc
kiedy mają się podzielić opłatkiem, który jakimś cudem dostał
się do Japonii, zrobili to po obiedzie. Życzenia dość
przeciętne : dużo szczęścia, pieniędzy, przyjaciół,
dobrych ocen i tak dalej. Warto tu jednak wspomnieć o nietypowych
życzeniach wypowiadanych przez kapitana...do każdego tym samym
tonem, te same słowa : ''Sakka Yarouze !''
Potem cała grupa prawie zrujnowała
świąteczne drzewko, chcąc dostać się do paczek. Żeby zielona
roślina przetrwała tamtą noc, do akcji wkroczyła Panna Raimon,
która przepchnęła się do samego przodu.
- Aż tak Ci zależy na tych prezentach, nawet Tobie?
Powiedział ktoś, ale brązowowłosa
nic nie odpowiedziała. Odepchnęła, jakimś niewytłumaczalnym
cudem, wszystkich, po czym zaczęła rozdawać paczuszki, po
przeczytaniu nazwisk adresatów. Było też kilkanaście
niezaadresowanych paczek, przez co Ci, którzy dostali najmniej
prezentów, mieli losować. Wszyscy wyszli, Nelly pomieszała paczki,
które przykryła prześcieradłem, po czym wpuściła wszystkich z
powrotem.
W rezultacie niektórzy byli
szczęśliwi, a niektórzy nie bardzo...Tod dostał czerwoną pomadkę
do ust a Steve komplet biżuterii.
Po losowaniu była już 23 godzina, a
nikt nie chciał się narażać na niebezpieczeństwo, wracając o
tej godzinie. Szczególnie Nathan z Nastią, którzy mieszkali w
jednej z najbardziej niebezpiecznych dzielnic stolicy. Posprzątali
więc a Jude zaprowadził wszystkich do dwóch największych
sypialni. Piłkarze mieli spać w jednej, a dziewczyny w drugiej.
Obie sale były na przeciwko siebie i były identyczne, a jednak, gdy
już wszyscy mieli iść spać, różniły się nie do poznania:
sypialnia żeńska idealnie posprzątana, cienkie materace równo
ułożone obok siebie, dziewczyny przestawały rozmawiać i, wymyte i
przebrane (jakim cudem przewidziały ubrania na noc?), zasypiały,
zaś sypialnia męska...cóż tu mówić...większość chłopaków
spała w śpiworach, lub po prostu kładła się na ziemi, wszyscy
jeszcze rozmawiali, Jack jadł czipsy, Mark i Tod grali na swoich
3DS'ach a Sam i Jim się im przyglądali. Tak, była zdecydowanie
wielka różnica...
[FLASHBACK-KONIEC]
To był piękny dzień...
+-+-+-+-+-+-+
Koncert powoli dobiegał końca,
wskazówki zegarów wskazywały 23:56. VOCALOID mieli teraz śpiewać
ostatnią piosenkę.
Anne szukała wzrokiem swojego brata (i
przy okazji Anastasię), lecz nie zdążyła ich znaleźć przed
początkiem piosenki. Niebieskie paznokcie, włosy związane w coś
na styl kucyka z tyłu głowy. Miała na sobie jasno-niebiesko-szarą, krótką spódniczkę, plisowaną, różowe tenisówki do białych
rajstop, białą koszulę. Na to założony różowy sweter, zza
którego widać było granatowo-różowy krawat. Do tego, Anne miała
na szyi różowe słuchawki.
- Nath'...
- Hm?
- Jak wspominasz...ten rok?
Przytuleni, byli wpatrzeni w gwiazdy.
Czekali na moment, kiedy niebo zostanie pokolorowane na wszelkie
możliwe kolory. Słyszeli cicho energiczną piosenkę z koncertu,
zapewne ostatnią jaką w tym roku usłyszą.
- Dobrze.
- Hnn?
- Dobrze wspominam ten rok. Szkoda że tak szybko
minął...Tyle się wydarzyło...Powrót Anne, mecz z przyjaciółmi
zza granicy, chwilowe odejście Jude'a...No i spisek Zoolan Rice'a.
- Na szczęście wszystko dobrze się skończyło.
- Mhm. I poznałem Ciebie.
W tym momencie niebo rozświetliło
się, przykryte warstwą fajerwerków o różnych kształtach i
kolorach. Tak wiele się wydarzyło tego roku, a to przecież nie był
koniec ich przygód...Mimo, że już w kwietniu staną się
licealistami.
Ostatni post w tym roku. Wiecie, jak się cieszę, że z wami jestem ? Bo w pewnym sensie jestem, prawda... ? W każdym razie, dziękuję wam za wszystko. Trochę mnie zmieniliście, raczej na dobre. No i w końcu mogłam komuś pokazać mój brak talentu ^^' Zawiesiłam tego bloga dwa razy, za każdym z nich bardzo tęskniłam. Za wami wszystkimi. I to wam, moim stałym czytelnikom, dedykuję ten rozdział. Chyba mogę powiedzieć że to co do was czuję to coś więcej niż po prostu znajomość, czy że po prostu was lubię. Nie, ja was kocham i tego jestem pewna.Macie jakieś postanowienia noworoczne ? Ja mam ich kilka, i chciałabym by udało mi się ich dotrzymać. Czy wam też ten rok minął tak szybko ? No i co wam się w tym roku spodobało, a co nie ? Ja do swojej kolekcji obrazków dorzuciłam z kilkaset, do ulubionych filmów trafiło kilka AMV'ek, które są po prostu boskie. Zdążyłam obejrzeć Suzumiya Haruhi no Yuutsu i no Shoushitsu jeszcze przed końcem tego roku, cieszę się z tego powodu ^^. Na mojej półce leży już 51 mang i 3 figurki z Puella Magi Madoka Magica, razem z trzema plakatami zakupionymi na Japan Expo z tego roku ^w^. Mam jedno zdjęcie z tamtego wydarzenia, które może wam się spodobać - i które właśnie usunęłam przy edicie 8D -.Dziś oglądnęłam (znowu) Dirty Dancing, zajadając się czipsami i cukierkami malinowymi (a później narzekam że jestem gruba). Chyba na tym zakończę moje wypociny, piszcie w komentarzach wrażenia z tego roku, jak i zdanie o rozdziale (który pisałam na ostatnią chwilę, jak zwykle, gomen!). PS. Specjalnie wstawiłam minutę przed północą ^w^ Wesołego Nowego Roku! >w<Arigatou i Sayonara, widzimy się w roku 2014 ! ♥
