#017,5 - Bonus I

Był wieczór. Zawodnicy Raimona zbierali się do domów, po ustaleniu godziny pojawienia się na lotnisku. Amber z Nuką szły już główną drogą, zmierzając w stronę ich ulubionej lodziarni. O ile była jeszcze otwarta. Nagle, Nuka poczuła czyjąś rękę na swoim ramieniu. To Starunna, z wesołym uśmiechem stała za nią.

- Możemy, Keshi i ja, przyłączyć się? Trzeba uczcić przyjęcie do drużyny!
- Im nas więcej, tym lepiej! - stwierdziła zadowolona Nuka.

Niestety, gdy doszły do budki, okazało się, że była zamknięta.

- Hm...Teoretycznie mogłybyśmy iść do mnie. Tylko najpierw musiałabym pójść do sklepu. - Nuka zastanawiała się nad czymś.
- Ja chętnie! - dwóch brązowowłosych dziewczyn i jednej blondynki, czyli Amber, Starunny i Keshi nie trzeba było namawiać.

Dom Nuki był na lewo od lodziarni. Był to średniej wielkości dom rodzinny, pomalowany z zewnątrz na biało. Dziewczyny zachwycały się jej domem, prócz Amber która przyjaciółkę odwiedzała dość często. Niebieskowłosa zaprowadziła koleżanki do swojego pokoju.

- Pójdę po napoje i ciasteczka. Rozgośćcie się! - uśmiechnięta dziewczyna wyszła z pokoju.

Sypialnia Nuki miała jasne, żółte ściany i niebiesku sufit, na którym powieszona była lampa z okrągłym, materiałowym abażurem. Drewniane łóżko o miękkim materacu było pięknie zaścielone. Dziewczyny usiadły na błękitnej poszewce od kołdry przyglądając się towarami na półkach. Były nimi głównie mangi i anime shoujo. Sportowe też się znalazły. Nie zabrakło również książek, polskich jak i japońskich. Z boku leżało kilka gier a na nich pudełko ze słodyczami. Amber wyglądała przez okno, znajdujące się na długości łóżka. Odsłonięta przez nią biała, koronkowa firanka nie zasłaniała już ładnego widoku miasta. Wysokie budynki było widać tuż za pełnym zieleni parkiem, obok którego znajdowała się lodziarnia.

- Nocą wygląda ładniej, nie, Ami? - nagle, niczym ducha, Nuka znalazła się przy przyjaciółce.
- Aaaa! A, to tylko ty, Nuka. Racja. 
- Dziewczyny, a może zostaniecie na noc? Będzie fajnie! 
- Co? Ja w sumie mogę...Ale muszę uprzedzić rodziców. - Starunna spojrzała na korytarz, gdzie stał stolik z telefonem.
- Telefon jest w korytarzu. - "gospodyni" uśmiechnęła się wesoło.

+-+-+-+-+-+-+

Dziewczyny śmiały się, słuchając nawzajem swoich opowieści. Zajadały ciasteczka i piły herbatę, która została zrobiona między wypiciem jednej a drugiej puszki Coca-Coli. Jako że herbata była z fusami, Nuka popatrzyła na Amber, która już wiedziała, że niebieskowłosa ma jakiś pomysł.

- Powróżymy z fusów? - Nuka przerwała Keshi opowiadającej właśnie o tym, jak to rozmowa z Markiem była śmieszna.
- Wspaniały pomysł! - wszystkie dziewczyny dopiły herbatę.

Nuka postanowiła zacząć jako pierwsza. Obróciła naczynie dwa razy w prawą stronę, i już miała wypowiadać życzenie, już kładła ręce na kubku, ale upmniała ją Amber, mówiąc, że kubek powinno się obracać trzy razy. Gdy już poprawiła swój błąd, dziewczyna zamknęła oczy, a gdy je otworzyła, przyglądnęła się fusom.

- Nie uważacie, że to przypomina anioła? - zapytała.

Koleżanki pochyliły się nad kubkiem, spoglądając na dziwny kształt. Było to jak patyk z główką i kokardką, lub skrzydłami, z tyłu. Po chwili rozmyślań i cichych kłótni, dziewczyny zgodziły się z Nuką, która najwyraźniej niedługo dowie się czegoś dobrego. Starunnie zaś udało się zobaczyć fontannę co oznaczało wiele miłych chwil w gronie przyjaciół. Keshi zobaczyła gitarę. Zajrzała do książki którą posiadała Nuka, p czym nie uwierzyła definicji. 

- Z-Zakocham się?
- Gratulacje! Na pewno to będzie ktoś wspaniały. I nie będzie mógł Cię odrzucić! - Nuka zaczęła skakać po pokoju. Była po prostu szczęśliwa, że przyjaciółka kogoś sobie znajdzie.

Keshi zaczerwieniła się i odwróciła wzrok od filiżanki. Fusy trochę kłamały. W sumie, ona już była zakochana, ale po zobaczeniu wróżby, postanowiła wziąć się w garść i mu to powiedzieć. Nagle Amber odskczyła od swojej filiżanki, jakby przerażona przepowiednią. W filiżance znajdowało się kółko z postrzępionym konturem, co było chyba kapustą. Ktoś posądzi Cię o zdradę - to właśnie fusy chciały jej powiedzieć. Amber jakby wiedziała o co chodzi, szybko pomachała filiżanką na różne strony, chcąc zapomnieć o kapuście. Zobaczyła klepsydrę, więc szybko sięgnęła po książkę.

- Zdecyduj się na coś, bo obecnie jesteś jakby w zawieszeniu, ktoś oczekuje konkretnej odpowiedzi. - przeczytała, otwierając szerzej oczy. - T-To są zwykłe bzdury! - Oburzyła się ale jej głos drżał. - Zaraz wrócę! - wybiegła z pokoju, zmierzając w stronę łazienki.
- Co jej się stało? - Keshi spojrzała na drzwi.

+-+-+-+-+-+-+

Stała, patrząc w lustro. "Jakim cudem? Chciałam chociaż trochę się odprężyć! Czemu nawet tu wszystko musi mi to przypominać?!" - Brązowowłosa wpatrywała się w swoje odbicie, dokładnie w swoje oczy. Starała się uspokoić, a gdy jej się udało, wróciła do dziewczyn, które grzebały w książkach Nuki.

- Amber, wszystko dobrze?! - właścicielka pokoju podbiegła do najlepszej przyjaciółki, zmartwiona.
- Tak, tak, nic mi nie jest. - uśmiechnęła się, po czym ruszyła w stronę półki z mangami.

+-+-+-+-+-+-+

Było coś koło pierwszej, gdy dziewczyny rozpoczęły próby zmieszczenia się we czwórkę na łóżko Nuki. Nie było to proste na łóżku jednoosobowym. Popychały się ze śmiechem i  cichymi "Au!". W końcu umieściły się w poprzek materacu, A Nuka zgasiła światło. Plotokwały jeszcze jakiś czas, aż w końcu po kolei zaczęły usypiać.

+-+-+-+-+-+-+

Pierwsza wstała Amber, która w nocy budziła się rzez koszmary. Gdy wstała, przykryła Nukę która w nocy najwyraźniej się odkryła. W domu wcale nie był tak strasznie ciepło, więc odkryta być nie powinna. Wieczorem gospodyni stwierdziła, że rano będą mogły pożyczyć jej ciuchy, jeśli się zmieszczą, więc brązowowłosa otworzyła szafę i wyciągnęła z niej jedną z licznych sukienek, ale spoglądając na metkę, stwierdziła, że się nie zmieści. Wygrzebała więc dżinsy i koszulkę na ramiączkach, na co zarzuciła cienki sweter. Ruszyła do łazienki, gdzie założyła pomarańczową opaskę i wymyła zęby i ręce. Gdy wróciła do pokoju po torbę, dziewczyny dalej spały. Amber uśmiechnęła się lekko i zeszła do kuchni, gdzie wyjęła po dwie kromki chleba dla każdego i posmarowawszy je dżemem truskawkowym, położyła na talerzach przygotowanych przez nią wcześniej na stole. Do szklanek wlała mleko i wyszła do domu, po swoje rzeczy. Reszta miała czas na obudzenie się i pójście na zbiórkę. 

+-+-+-+-+-+-+

- Hej, gdzie jest Amber? - Starunna rozejrzała się po pokoju.
- Chodźcie na dół! Ktoś przygotował śniadanie! - zawołała Keshi.
- Amber najprawdopodobniej wyszła już do domu a wcześniej przygotowała nam śniadanie. - stwierdziła Nuka.

+-+-+-+-+-+-+

- Ami, dziękujemy za śniadanie! - krzyknęła niebieskowłosa napastniczka reprezentacji Japonii, przerywając przyjaciółce rozmowę z jej przyjacielem, Shawn'em.
- Nie ma za co. - Amber odwróciła się w stronę bliskiej koleżanki z uśmiechem.

Sala była pełna gimnazjalistów z walizkami. Wszyscy, bez wyjątku rozmawiali. Keshi właśnie podchodziła do Axela, kiedy trener otworzył drzwi. Wszyscy zaniemówili i podbiegli do niego.

- Gotowi do drogi? - zapytał, a słysząc entuzjastyczną odpowiedź, ruszyli w stronę autobusu, zaparkowanego na poboczu. W nim mieli dolecieć na lotnisko.

+-+-+-+-+-+-+

Kilka dni później, do ich hotelu na wyspie, w dzielnicy japońskiej zadzwonił telefon. Odebrał Mark.

- Dzień dobry! - wypowiedział do słuchawki.
- Witam, czy mogę poprosić pannę Stourt do telefonu? - odpowiedział męski głos.
- Przepraszam, ale Amber wyszła na spacer z przyjacielem. Ale mówi jej kapitan, przekażę wiadomość.
- Kapitan? Więc pewnie już Pan wie. Chciałem z nią ustalić datę wylotu do Polski. Może ją Pan poprosić o oddzwonienie w jak najszybszym czasie? 
- Wylotu do Polski? Ale o co chodzi?! - kapitan miał spytać się o więcej rzeczy, ale głos z telefonu mu przerwał.
- Czyli Pan nie wie. - mruknął. - Dziękuję z góry. - rozłączył się.

+-+-+-+-+-+-+

- Chciałam Cię o coś zapytać... - Amber spojrzała na Shawn'a a następnie na ziemię.
- Słucham więc pytania. - Chłopak o szarych oczach przeniósł wzrok na Amber.
- Bo wiesz...Chodzi to że...No...Pamiętasz że pochodzę z damskiej drużyny z Polski, prawda?
- No.
- I ostatnio...Tuż przed naszym meczem który miał pomóc trenerowi wybrać najlepszych z najlepszych...Menadżer tamtej drużyny zaproponował mi... - przełknęła głośno ślinę. - Powrót do Polski...Nie chcę żeby inni się o tym dowiedzieli...
- Nie mów mi, że się zgodziłaś! - Przyjaciel brązowowłosej stanął w miejscu, przyglądając się jej.
- Oczywiście że nie! - krzyknęła, zdenerwowana. - Wracajmy już. - mruknęła, odwracając się.
- Ale dalej nie znam pytania. - przytrzymał ją za rękę.
- N-Nie ważne, wracajmy! - zatrzymała się, nie odwracając głowy.
- Chcę je znać. - powiedział stanowczym głosem, zupełnie nie jak on, jednak puścił jej rękę. 
- Co...C-Co... - na ziemię skapywały jakieś krople. Shawn rozejrzał się, ale nie padało. Nie musiał długo się zastanawiać, co się stało. Podszedł do  Amber i przytulił ją przyjacielsko.
- Już dobrze, nie masz nad czym płakać. - uśmiechnął się lekko do niej. Amber wtuliła się w przyjaciela, jak to czasem robiła, gdy płakała niedaleko niego.
- Co mam zrobić?! - krzyknęła, zapłakana.

+-+-+-+-+-+-+

Zapukała do drzwi, a wchodząc zauważyła że najwyraźniej coś przegapili. Czyżby jakieś zebranie? W stołówce siedzieli bez wyjątku wszyscy, przerwali rozmowę gdy tylko Amber z Shawn'em weszła do pomieszczenia.

- Amber, jak mogłaś?! - Kevin, wyraźnie zdenerwowany wstał z krzesła, i najprawdopodobniej podbiegłby z przygotowaną pięścią, gdyby nie Nuka z Markiem go nie zatrzymali.
- Kevin, uspokój się! - krzyknęła Nuka. - Mówiłam Ci, ze Amber nie mogłaby nam tego zrobić!
- A-Ale czego zrobić? - Amber przestraszona stała w drzwiach stołówki, mając przed oczami myśl, że się dowiedzieli. 
- Przestańcie, to jest jej decyzja... - zaczął Mark. - Amber, dzwonił jakiś mężczyzna, pytał się o datę twojego powrotu do Polski, masz do niego zadzwonić... 
- To nie tak jak myślicie! -  odsunęła się trochę do tyłu.
- Mówiłaś że się nie zgodziłaś... - Shawn zatrzymał ją ramieniem, by nie uciekła.
- No bo się nie zgodziła! - Nuka krzyknęła na cały hotel, wstając i podbiegła do Amber. - Prawda, Ami? Nie wyjeżdżaj!
- Nie wyjadę... - uśmiechnęła się lekko, przytulając przyjaciółkę. 

+-+-+-+-+-+-+

"I wielki mecz się zaczął. Pierwszy mecz FFI, Inazuma Japan vs. Polish Butterfly. Inazuma Japan zaczęła podaniem Axela Blaze do Nuki Lonbery która kopnęła do tyłu. Co?! Już na początek bramkarz, Mark Evans, zaprezentuje nam swoje umiejętności na boisku, z dala od bramki? Numer 1 biegnie właśnie w stronę wrogiego zespołu! Zaraz, zaraz, podał do napastnika o numerze 11. Axel Blaze przyjął podanie, nie oglądając się za wracającym na swoją pozycję kapitanem drużyny! Czyżby to wyjście na środek boiska miało zmylić lub dać do myślenia polskim piłkarkom?" - mówili komentatorzy. 

- Amber, do Ciebie! - krzyknął po jakiejś chwili trwania meczu Jack.

Amber, jakby głucha, stała przyglądając się menadżerowi swojego dawnego klubu, który chytrze się uśmiechał. "Co on knuje?!" - myślała, zapominając o meczu. Piłka przeleciała obok niej, trafiając pod nogi kapitana, który na szczęście nie przepuścił ją do bramki. Jude spojrzał porozumiewawczo na Caleba. Ten kiwnął głową i podniósł rękę, by kapitan mu podał piłkę. Gdy ją dostał, podał do dawnego kapitana Akademii Królewskiej. 

- Powiemy im w czasie przerwy, teraz nie ma czasu. - szepnął Jude do kolegi, biegnącym obok niego. 

Ten kiwnął głową, nie miał innego wyboru jak się zgodzić. Sharp podał do Nuki, która biegła w stronę bramki. Mijała dawne koleżanki z zespołu. Znała jak nikt inny ich dawne techniki, a nie nauczyły się, najwyraźniej, żadnych nowych. Albo trzymały niespodziankę na później. Gdy dobiegła do obrony, kopnęła...ale do tyłu, pomiędzy Shawn'a i Axela, którzy kopnęli ją w tym samym czasie. Crossfire wleciał do bramki zanim dziewczyny się obejrzały.

- Co?! - zdziwiły się dziewczyny, gdy bramkarka nie zdążyła wykonać swojej techniki. 

Pierwsza połowa zakończyła się wynikiem 1-0 dla Inazumy Japan...

Opisałam pierwszą połowę meczu, a drugą opiszę w drugiej części bonusu <33 Sorki, czasem zachowania mogły nie pasować do charakteru (a nawet cały czas). A, i nie myśleć że zmieniłąm informacje miedzy Shawnem a Amber, po prostu to była przyjacielska reakcja :x Chciałabym mieć takiego przyjaciela ^.^

Jeśli będziecie chcieli dodać sobie przyjaciół, wrogów czy kogokolwiek do swojej postaci, możecie do mnie pisać, bo będzie kilka części bonusów. 

Kocham was za ponad 3 000 wyświetleń. 

Dziękuję i przepraszam że tak długo czekaliście!